Op maandag 29/03 begonnen eindelijk de restauratiewerken aan het praalgraf. Na maandenlange voorbereiding keek vooral Luc Rossen naar dit moment uit. Hij is de restaurateur die al ettelijke maanden onderzoek deed naar de tombe, de klimaattoestand van de kapel en naar de consoles op de binnenkoer en aan de kant van de Balstraat. Rossen is gespecialiseerd in het restaureren en conserveren van steenachtige materialen en sculpturen. De ideale man voor een tombe gemaakt uit Doornikse steen.

In een eerste fase werd de Jeruzalemkapel zelf voorbereid. Alle losstaande objecten, zoals stoelen en het offerblok, werden verwijderd. OSB-platen op de vloer in de benedenkapel moeten zorgen voor veiligheid. Hekkens werden geplaatst van de trap naar het orgel naar het altaar van Golgotha: de benedenkapel is dan ook gedurende de maand april afgesloten. Bezoekers hebben nog steeds toegang tot de crypte en de bovenkapel. In de bovenkapel heb je bovendien een uniek zicht over de restauratiewerken.

Een mobiele brug werd geïnstalleerd die over de tombe werd geplaatst. In eerste instantie een handige manier om de kroonluchter, hangende boven de tombe, te verwijderen. Op bovenstaande foto zie je dat de kroonluchter werd ingepakt en opnieuw werd opgehangen aan een steiger voor het altaar.

Zodra de Jeruzalemkapel zelf voorbereid was, begonnen de voorbereidingswerken aan het praalgraf. De ontmanteling is omslachtig en moeilijk. Rossen heeft maanden onderzoek gevoerd naar de best mogelijke manier om het graf veilig te ontmantelen en te transporteren. Om deze reden wordt het monument meermaals ingepakt vooraleer het getransporteerd wordt.

Bovenstaande foto’s brengen de eerste fase in beeld: de deksteen wordt ingepakt met Japans papier. Zorgvuldig zorgde Rossen ervoor dat elk stukje bedekt werd. Deze eerste laag moet ervoor zorgen dat zeer kleine stukjes steen opgevangen worden.

Een tweede laag met katoengaas werd hierna aangebracht. Dit gaas moet ervoor zorgen dat eventueel losgekomen schilferpakketjes worden opgevangen.

“Het gevaarlijkste moment wordt het optillen van de deksteen. Indien er, ondanks alle voorbereidingen, toch een breuk komt, blijft de gehele constructie wel bij elkaar door alles op deze manier in te pakken. ”

— Luc Rossen

De derde laag is het immobilisatieverband. Dit zorgt voor algemene bescherming en versteviging, zaken die absoluut prioriteit zijn wanneer de deksteen getransporteerd wordt. Rossen wikkelt de deksteen hierna en na de komende processen, telkens in met gipswikkels.

© Yves Vanhee. De behandeling met Japans papier.

Op donderdag 8 april bracht Rossen de carbon staven aan. Deze worden ondermeer geplaatst op de zijkant van de deksteen en op kwetsbare stukken. Deze staven weerstaan zeer veel druk en zullen zorgen voor stevigheid bij het verplaatsen van de deksteen. Luc Rossen: “In principe kan dit ook goedkopere opgelost worden, zoals het gebruik van roestvrij staal. Alleen is dit staal nog een pakje zwaarder dan dit carbon en bovendien is er met carbon geen kans op oxidatie.”

Ook de carbon staven worden vastgemaakt met gipswikkel. Een laatste fase vooraleer de deksteen kan opengemaakt worden, is het aanbrengen van thermoplastisch gaas. In tegenstelling tot de vorige fases, wordt dit gaas slechts op bepaalde stukken aangebracht, zogenaamde ankerpunten. Rossen: “het is onnodig om de hele deksteen in dit thermoplastisch gaas te wikkelen. Enkel bepaalde zones die veel druk zullen opvangen, krijgen dit gaas.”

Op vrijdag 9 april brengt Rossen de laatste gipswikkel aan. "Vanaf volgende week kan het dan echt beginnen: de deksteen wordt losgemaakt”.